Schrödingers kat – de kat uit het gedachte-experiment van Erwin Schrödinger
Schrödingers kat is een beroemd gedachte-experiment bedacht door de Oostenrijkse natuurkundige Erwin Schrödinger in 1935. Het experiment is bedoeld om de interpretatie van de kwantummechanica uit te leggen en om aan te tonen hoe vreemd de wereld van de kwantumfysica kan zijn. In dit artikel zullen we dieper ingaan op het gedachte-experiment van Erwin Schrödinger en wat het ons kan leren over de kwantummechanica.
1. Wat is het gedachte-experiment van Schrödingers kat?
Het gedachte-experiment van Schrödingers kat gaat als volgt: stel je voor dat er een kat in een doos zit samen met een klein flesje gif en een deeltje radioactief materiaal. Het radioactieve deeltje heeft 50% kans om te vervallen in een bepaalde tijd. Als het deeltje vervalt, wordt het gif vrijgegeven en sterft de kat. Als het deeltje niet vervalt, blijft de kat leven.
Volgens de kwantummechanica bestaat het radioactieve deeltje in een superpositie van twee toestanden, namelijk vervallen en niet vervallen. Dit betekent dat het deeltje zowel vervallen als niet vervallen is totdat er een meting wordt uitgevoerd om de toestand te bepalen. Dit zorgt ervoor dat de kat zich in een superpositie van twee toestanden bevindt, namelijk levend en dood.
2. Interpretatie van het gedachte-experiment
Het gedachte-experiment van Schrödingers kat is bedoeld om de interpretatie van de kwantummechanica te illustreren. Het laat zien hoe vreemd de wereld van de kwantumfysica kan zijn en hoe de waarnemer een belangrijke rol speelt bij het bepalen van de toestand van een systeem.
Er zijn verschillende interpretaties van de kwantummechanica, waaronder de Kopenhagen-interpretatie, de many-worlds-interpretatie en de consistent-histories-interpretatie. De Kopenhagen-interpretatie stelt dat een systeem in een superpositie van toestanden kan bestaan totdat er een meting wordt uitgevoerd, waarna het systeem in één toestand terechtkomt. De many-worlds-interpretatie stelt echter dat het universum splitst in verschillende parallelle werelden wanneer een systeem in een superpositie van toestanden verkeert.
3. Betekenis van het gedachte-experiment
Het gedachte-experiment van Schrödingers kat heeft veel betekenis voor de kwantummechanica en de filosofie. Het laat zien hoe belangrijk de rol van de waarnemer is bij het observeren van een systeem en het bepalen van de toestand ervan. Het experiment illustreert ook het idee van superpositie en hoe vreemd de wereld van de kwantumfysica kan zijn.
4. Conclusie
Het gedachte-experiment van Schrödingers kat is een van de meest bekende experimenten in de kwantummechanica. Het toont ons hoe de waarnemer een belangrijke rol speelt bij het observeren van een systeem en het bepalen van de toestand ervan. Hoewel het experiment misschien vreemd lijkt, heeft het veel betekenis voor de kwantummechanica en de filosofie.
FAQs:
1. Wat is de betekenis van het gedachte-experiment van Schrödingers kat?
Het gedachte-experiment van Schrödingers kat toont ons hoe belangrijk de rol van de waarnemer is bij het observeren van een systeem en het bepalen van de toestand ervan. Het experiment illustreert ook het idee van superpositie en hoe vreemd de wereld van de kwantumfysica kan zijn.
2. Wat is de Kopenhagen-interpretatie?
De Kopenhagen-interpretatie van de kwantummechanica stelt dat een systeem in een superpositie van toestanden kan bestaan totdat er een meting wordt uitgevoerd, waarna het systeem in één toestand terechtkomt.
3. Wat is de many-worlds-interpretatie?
De many-worlds-interpretatie van de kwantummechanica stelt dat het universum splitst in verschillende parallelle werelden wanneer een systeem in een superpositie van toestanden verkeert.
4. Wat is superpositie?
Superpositie is een begrip uit de kwantummechanica dat aangeeft dat een deeltje in meerdere toestanden tegelijk kan zijn totdat er een meting wordt uitgevoerd.
5. Wat is de rol van de waarnemer bij het gedachte-experiment van Schrödingers kat?
De waarnemer speelt een belangrijke rol bij het gedachte-experiment van Schrödingers kat omdat de toestand van het systeem wordt bepaald door de meting die de waarnemer uitvoert.